ادمین - داروسرا ، اطلاعات دارویی

آریتمی قلبی به معنی غیرطبیعی بودن ( تند، کند یا نامنظم بودن) ریتم قلب است. در حالت طبیعی ریتم قلب منظم بوده و به تعداد حدود 60 تا 99 ضربان در دقیقه می زند.

فیبریلاسیون دهلیزی (AF‏) ‎یک آریتمی دهلیزی بسیار شایع با فراوانی تقریبی 1% در کل جمعیت است. این شیوع در افراد بالای 80 سال به حدود 8% می رسد.

فیبریلاسیون دهلیزی (AF) ‎‏ ناشی از چرخش ‏سریع پالس الکتریکی در داخل دهلیزهای قلب( یکی از شایعترین آریتمی ها با مکانیسم بازچرخشی) می باشد. AF هنگامی رخ می‌دهد که تحریک در دهلیزها نامنظم شده و جهت مشخصی نداشته باشد یعنی سلولهای عضلانی دهلیز به صورت نامنظم و غیر از محل گره سینوسی دهلیزی تحریک می‌شوند. سرعت حرکت این پالس ‏حدود 600 بار در دقیقه است، در نتیجه اولا انقباض منظم دهلیزی نداریم پس دهلیزها فرصتی برای انقباض مؤثر نداشته و ‏عملاً ساکن می باشند و نمی‌توانند خون را بطور کامل به بطنها تخلیه کنند پس برون ده قلبی کاهش می یابد، ثانیا ضربانهای بطن که از دهلیزها تبعیت می‌کند نیز نامنظم و کمی ناکارامد می‌شود. همچنین سکون خون داخل دهلیزها (استاز) موجب تشکیل لخته داخل دهلیزی ونهایتا آمبولی این لخته و مشکلات مربوطه میشود(بخش عوارض را ببینید).

علائم:

ریتم AF به سه دسته paroxismal (حمله ای= گذرا و کوتاه مدت) ، Persistant (پایدار= طولانی مدت تر اما منقطع) و Permanent (دائم = اغلب موارد یا همیشه ریتم فیبریلاسیون دارد) تقسیم می شوند.

مهمترین علامت بیماران با ریتم ‏AF‏ بدون سابقه درمان، احساس طپش قلب می باشد؛ این تاکیکاردی ‏( ضربان قلب بالا) که در این آریتمی ایجاد می شود در بیماران کرونری قلب ، موجب تشدید درد سینه و در مبتلایان به مشکلات دریچه ای و نارسایی قلب ممکن است منجر به تشدید ‏نارسایی قلب و ایجاد علائم تنگی نفس شود. این آریتمی در عین تشدید علائم بیمار و گاهی نیاز به بستری بیمار، معمولا خیلی خطرناک نبوده و در صورت کنترل ریت قلب ، مرگ و میر ناشایع است بنا بر این فیبریلاسیون دهلیزی(AF) معمولا در کیفیت زندگی تاثیر می گذارد ولی جان بیمار را به خطر نمی‌اندازد و فقط باعث تشدید مشکلات می‌گردد.

اما در برخی موارد مثلا ‏در مبتلایان به سندرم ولف- پارکینسون- وایت ‏‎(WPW)‎‏ خطرناک ‏بوده و ممکن است منجر به آریتمی بطنی (‏VF‏) و مرگ ناگهانی بیمار شود. ‏

همچنین این بیماران اغلب افراد مسن هستند که بیماریهای دیگری نیز دارند و علائم این بیماریها با این آریتمی همپوشانی می یابد.

عوارض: در حقیقت مهم ترین عارضه ریتم ‏AF افزایش خطر ترومبوآمبولی سیستمیک می باشد. عدم انقباض موثر دهلیزها باعث استاز خون داخل دهلیزها و در ‏نتیجه افزایش استعداد انعقاد و تشکیل لخته داخل قلبی ونهایتا آمبولی لخته وعوارضی همچون سکته مغزی (کاهش سطح هوشیاری ، فلج نیمی از بدن و لکنت زبان و…) ، آمبولی شریان کلیه (افزایش شدید و ناگهانی فشار خون را در پی دارد) و آمبولی مزانتر ( با درد شدید و ناگهانی شکم همراه است و در صورت عدم درمان فوری با مرگ ومیر بالایی همراه می باشد) و آمبولی اندام ( درد و گانگرن اندام) و… میشود.

علل فیبریلاسیون دهلیزى :

افزایش سن ، وجود برخی بیماریهایی ساختمانی قلب مثل نارسایی ‏قلب، تنگی یا نارسایی دریچه ای (شایعترین اختلال دریچه ای تنگى میترال) ، هیپرتروفی قلبی، بیماری کرونری قلب و نیز برخی بیماریها مثل فشار خون بالا، دیابت، پرکاری تیروئید (تیروتوکسیکوز)، آمبولى ریوی و مصرف زیاد مشروبات الکلی یا اتانول بعنوان علت این آریتمی مطرح می باشند . ولی گاهی فیبریلاسیون دهلیزی یک بیماری مجزا بوده و با هیچ بیماری قلبی دیگری همراه نیست ( Lon AF)

تشخیص :

در معاینه با یافتن نبض نامنظم و صداهای قلبی نامنظم ومتغییر می توان به آریتمی شک کرد. در صورت عدم مصرف دارو، معمولا پاسخ بطنی زیاد و در حدود 150 بار در دقیقه و همچنین کاملا نامنظم است. بررسی نوار قلب (الکتروکاردیوگرام یا ECG) بهترین و آسانترین روش تشخیص است. نوار قلب در فیبریلاسیون دهلیزی فاقد موج تحریک الکتریکی دهلیز (P) و پاسخ بطنی (QRS) نامنظم و معمولا در موارد تازه تشخیص داده شده تاکیکارد (بیش از 100 ضربه در دقیقه) می‌باشد.

اکوکاردیوگرافی برای تشخیص بیماری ساختمانی قلب و تست ورزش بری تشخیص بیماری کرونری قلب از سایر پاراکلینیک های مورد استفاده در تشخیص می باشند.

ممکن است بیماران ریتم ‏AF‏ حمله ای داشته باشند یعنی گاهاً ریتم طبیعی و گاهاً ‏ریتم ‏AF‏ داشته باشند بنابراین به صورت موقت دچار طپش قلب می شوند و ممکن است هنگام معاینه پزشک وتهیه نوار قلب نرمال باشد. در این موارد باید از هولتر 24 ساعته نوار قلب برای تشخیص نوع گذرای فیبریلاسیون دهلیزى استفاده کرد.

درمان:

اصول سه گانه درمان درفیبریلاسیون دهلیزی عبارت است از :

1- کنترل تعداد ضربان بطنی. 2- پیشگیری از عوارض مهم مثل تشکیل لخته وآمبولی. 3- برگرداندن ریتم سینوسی.

1- کنترل تعداد ضربان ( ریت) بطنی:

اولین اقدام اورژانسی برای برطرف کردن علائم، کند کردن هدایت الکتریکی به بطن است. ‏بسته به علت آریتمی و نیز علائم بیمار و بیماری های همراه یکی از سه دسته دارویی بتابلوکرها (مهار ‏کننده های کیرنده بتای سمپاتیک (متوپرولول، آتنولول، پروپرانولول و…)) ، بلوک‌کننده‌هاى کانال کلسیم (وراپامیل دیلتیازم) یا داروی دیگوکسین انتخاب می شود. این داروها موجب کاهش پاسخ بطنی (آهسته شدن ضربان ‏قلب) می شوند. هدف رساندن ضربان ‏قلب به 80تا60 ضربه در دقیقه در حالت استراحت و زیر 100 ضربه در دقیقه با فعالیت یا ورزش معمولی است.

2- پیشگیری از عارضه ترومبوامبولی ( تشکیل لخته وآمبولی):

در حقیقت مهم ترین عارضه ریتم ‏AF‏، خطر تشکیل لخته داخل دهلیزی و آمبولی بوده وبرای پیشگیری از آن باید از ‏داروهای ضد پلاکتی مثل آسپرین یا ضد انعقادی از قبیل هپارین و وارفارین استفاده کرد.

بیمارانى که عامل خطر سکته مغزى دارند (مثلاً بیمارى دریچه‌اى قلب، نارسایی قلب، هیپرتانسیون (فشار خون بالا) ، دیابت ، سن بالاى 75 سال) باید درمان ضدٌ انعقادى با وارفارین (با هدف 3-2 = INR) دریافت کنند. در اندک بیمارانى که عامل خطرى ندارند یا مصرف وارفارین در آنها ممنوع است از آسپیرین استفاده می شود ولی باید توجه کرد که علارغم درمان راحتتر ، قدرت آسپرین در پیشگیری از ترومبوآمبولی بسیار کمتر از وارفارین بوده و فقط باید در بیماران کم خطر در نظر گرفته شود.

خطر سکته مغزی کلا کم (1% در سال ) است.و لی بدلیل شیوع بالای این اریتمی برای ما پزشکان مهم است. وارفارین حدود 4/3 این احتمال را کاهش می دهد ولی آسپیرین حدود یک سوم وارفارین اثرات پیشگیری از سکته مغزی را دارد.

نکته مهم لزوم استفاده از داروهای ضد انعقادی در ‏همه مبتلایان به ‏AF‏ از جمله فرم بیماری AF حمله ای یا گذرا و نیز بیماران AF بی علامت و حتی بعد از ‏cardioversion‏ ‏می باشد.

3- برگرداندن ریتم سینوسی (کاردیوورژن):

قطع ریتم فیبریلاسیون دهلیزی و تبدیل آن به ریتم نرمال سینوسی (کاردیوورژن) به دو روش کاردیوورژن غیر تهاجمی ( دارویی، یا شوک قلب و ندرتا با پیس میکر) یا کاردیوورژن جراحی (جراحی MAZ) امکان پذیر است اما امروزه یک روش جدید در موارد مقاوم به درمان طبی یا موارد راجعه برای قطعآریتمی فیبریلاسیون دهلیزی یا برای قطع پاسخ بطنی بالا بنام رادیوفرکونسی ابلیشن نیز در دسترس است.

توجه داشته باشید که اولا برگرداندن ریتم سینوسی در همه بیماران AF اندیکاسیون ندارد و بیشتر در موارد AF تازه ایجاد شده بدون علت مهم یا اگر بیمار على‌رغم کنترل سرعت ضربان همچنان علامت‌دار(علائم نارسایی قلب) بماند، اندیکاسیون می یابد. دوما در همه این بیماران نیز کاردیوورژن غیر تهاجمی ( دارویی، یا شوک قلب و ندرتا با پیس میکر) قابل انجام نبوده وممکن است آریتمی مکرر عود کند که مجبور به استفاده ازروش های کاردیوورژن جراحی (جراحی MAZ) و یا ابلیشن باشیم.

الف) کاردیوورژن غیر تهاجمی دارویی :

درمان داروئی باداروهای آنتی آریتمی معمولا“ اثر بسیار ناچیزی در کنترل ریتم دارند و در موارد معدودی استفاده می شود. همجنین با ید توجه داشت با توجه به احتمال زیاد وجود لخته در دهلیزبعد از 2 روز از شروع آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی کاردیوورژن باید یا قبل از 48 ساعت انجام شود یا بعد از ≥3 هفته از د رمان ضد انقعادی با هپارین یا وارفارین و یا در صورت لزوم انجام فوری کاردیوورژن با اثبات عدم وجود لخته داخل دهلیز چپ با اکو از راه مرى (echocardioghraphy Tansesoghageal) انجام گیرد. براى این کار از داروهاى ضد آریتمی گروه IC,IA یا III استفاده می شود. نوع دارو بسته به اینکه اینکه بیمارى ساختمانى قلب نداشته باشد یا اختلال عملکرد بطن چپ یا CAD داشته باشد متفاوت خواهد بود.

معمولاً درمان بار اول در حالى که بیمار در بیمارستان تحت مونیتورینگ قلبی است شروع می شود اما برای دفعات بعدی می توان از روش سرپایی استفاده کرد(روش pill in the pocket) بطوریکه بیمار چند دقیقه بعد از حمله آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی به تعداد مشخص شده از قرص یا کپسول تعیین شده می خورد و در صورت عدم کنترل در قدم بعدی به بیمارستان مراجعه می کند.

در صورت برطرف شدن ریتم ‏AF‏ ، ‏ممکن است برای حفظ ریتم سینوس و پیشگیری از ایجاد مجدد ریتم ‏AF‏ نیاز به ‏درمان دارویی طولانی مدت با داروهای آنتی آریتمیک باشد. پزشکتان باید بسته به وضعیت شما در مورد سود دارو یا زیان عوارض دارویی در این مورد تصمیم گیری کند.

کاردیوورژن غیر تهاجمی با شوک قلب:

هر جند بیشتر مردم از اسم شوک الکتریکی قلب ترس دارند اما در واقع دادن شوک الکتریکی به قلب یکی از بی خطر ترین روش های درمانی و بیشتر اوقات نجات بخش است.

در چند مورد برای کاردیوورژن ریتم فیبریلاسیون دهلیزی از شوک (معمولاً 100 ژول) استفاده می شود. 1) در موارد نیاز اورژانسی به کاردیوورژن سریع مثل ریتم فیبریلاسیون دهلیزی و افت فشار خون یا شوک کاردیوژنیک و نیز درد سینه مقاوم به درمان یا سکته قلبی حاد. 2) در زنان حامله با ریتم فیبریلاسیون دهلیزی که اندیکاسیون کاردیوورژن داشته باشند چون کاملا ایمن بوده و خطر آن از داروها کمتر است. 3) موارد مقاوم به داروها . 4) در بقیه موارد با نظر پزشک معالج.

بجز در موارد اورژانسی ، کاردیوورژن باید به بعد از ≥3 هفته از د رمان ضد انقعاد با هپارین یا وارفارین یا در صورت لزوم انجام فوری کاردیوورژن با اثبات عدم وجود لخته داخل دهلیز چپ با اکو از راه مرى (echocardioghraphy Tansesoghageal) انجام گیرد. درمان ضدٌ انقعاد باید 2 حداقل تا 3 هفته و گاهی مادام العمر پس از کاردیوورژن موفقیت‌آمیز ادامه یابد.

کاردیوورژن جراحی (جراحی MAZ):

روش جراحی AF به دنبال سایر اعمال جراحی قلب نظیر تعویض دریچه یا گرافت بای پس عروق قلبی انجام می شود و امروزه با توجه به امکان ابلیشن در موارد کمتر جراحی قلب فقط به علت ریتم AF انجام شده است. تکنیک های جراحی عمل AF شامل جراحی maze که تکنیک بسیار پیچیده ای دارد و باتقسیم بندی نقاطی که مسئول ایجاد AF هستند وانجام برش و دوخت (Cut & Sew) است که برش هایی را در اطراف ورید پولمونر ایجاد می کنند تا ارتباط بافت اطراف ورید پولمونر بااطراف را قطع نماید

در روش دیگر جراحی ساده تر اما کمتر موثر از طریق توراکوتومی محدود اقدام به تخریب شبکه گانگلیونی می نمایند.

گاهی نیز با استفاده از کلامپ های بای پولار در اطراف ورید پولمونر مانع فعالیت Trigger ها در اطراف ورید پولمونر می شوند. در اغلب این موارد گوشک دهلیزی را که محل تشکیل لخته است را نیز می بندند.

‎ابلیشن رادیوفرکونسی فیبریلاسیون دهلیزی (RF ablation):

در برخی از بیماران ضربان بالای قلب ناشی از ریتم فیبریلاسیون دهلیزی(‏AF‏) توسط دارو قابل کنترل ‏نبوده و یا ریتم AF مکررا عود می کند و مصرف دراز مدت دارو با عوارض بالا همراه است به ابلیشن نیاز باشد در روش ابلیشن با رادیو فرکانسی از امواج ماورائ صوت استفاده شده و بواسطه تولید گرمای موضعی ، ابلیشن صورت می گیرد. از تکنیک های تخریب خطی (Linear lesion) در سطوح مختلف دهلیز چپ ( اطراف ورید پولمونر ، دیواره خلفی ، سقف و ایسموس میترال) در جهت اصلاح هدایت الکتریکی و پیشگیری از انتقال تاکی کاردی های بازچرخشی به داخل دهلیز استفاده می شود. ابلیشن ورید پولمونر و ایزوله کردن ورید پولمونر و تخریب مناطق مسئول ایجاد AF معمول ترین روش است.

ابلیشن AF به علت درد ایجاد شده در هنگام تخریب نواحی مسئول ایجاد AF در اطراف وریدهای پولمونر تحت بی هوشی عمومی انجام می شود.

روش دوم: در موارد نادری ضربان بالای قلب ناشی از ریتم فیبریلاسیون دهلیزی(‏AF‏) توسط دارو قابل کنترل ‏نبوده و ابلیشن خود AF مقدور نیست .در این موارد از روش تسکینی ابلیشن ‏ ‏ گره دهلیزی – بطنی استفاده می شود. در این روش درمانی با استفاده از امواج رادیو فرکانسی گره دهلیزی بطنی سوزانده می شود‎‏ . در این صورت ارتباط ‏الکتریکی دهلیز به بطن قطع شده و در نتیجه پالس های ایجاد شده به بطن منتقل نمی ‏شود. قطعاً بعد از ‏این نع ابلیشن‏ نیاز به تعبیه پیس میکر بطنی برای حفظ ضربان قلب می ‏باشد. حملات طپش قلب توسط این روش درمانی به صورت کامل و همیشگی از بین ‏رفته و نیازی به داروی ضد تپش قلب و یا ضد آریتمی نمی باشد. با این حال ادامه درمان ضد انعقادی ‏لازم است. ‏این روش ساده تر بوده نیاز به بیهوشی ندارد اما پیس میکر قلبی لازم است.

داروهای مرتبط با عوامل ضد آریتمی : فلکاینید

94/12/15::: 6:8 ص

اولین دیدگاه را شما بگذارید

افزایش وزن

ادمین

رنامه 15 روزه برای افزایش وزن

در این فصل نمونه ای از رژیمهای غذایی سلامتی و تناسب اندام جهت آشنایی شما ارائه شده است. این رژیم آسان و قابل اجرا برای کل خانواده است. شما میتوانید با توجه به مقدار غذای روزانه خود، برنامه مناسب را انتخاب و برای 15 روز اجرا کرده و تاثیر آشکار آن را در افزایش وزن و سایز خود ببینید .
پیش از اجرای رژیم ، حتما به موارد زیر توجه فرمایید:
1- رژیمهای زیر برای افراد لاغر عادی طراحی شده است .
اجرای این رژیم برای مبتلایان به دیابت ، بیماریهای قلبی- عروقی ، فشارخون بالا و تری گلیسیرید و کلسترول خون بالا و ... ( بجز با تایید پزشک معالج ) توصیه نمی شود.
2- نوع غذاهای رژیمهای زیر یکسان است . تفاوت تنها در مقدار کالری آنهاست .
3- رژیمها با توجه به میزان دریافت غذای روزانه تعیین شده است لذا در انتخاب رژیم مناسب دقت نمایید .
4- این رژیمها برای رژیم گیرندگانی با فعالیت بدنی متوسط است . چنانچه فعالیت بدنی بیشتری دارید به حجم غذای خود قدری بیافزایید .
نکته : مقدار غذای رژیم انتخابی باید از مقدار غذایی که در حال حاضر مصرف می کنید بیشتر باشد!
نکته : اگر با رژیم انتخابی خود افزایش وزن کافی نداشته باشید انتخاب شما اشتباه بوده و باید رژیم پرکالری تری را اجرا کنید . رژیم متناسب با وضعیت شما آن است که ماهیانه افزایش وزنی معادل دو تا چهار کیلوگرم بدهد .
نکته : یک کفگیر برنج معادل هفت قاشق غذاخوری معمولی برنج پخته آبکش است .یک کف دست نان تقریبا معادل یک مربع به ابعاد 10×10 سانتی متر است. یک چهارم نان تقریبا معادل 2 الی 5/2 کف دست نان و نصف نان معادل 4 الی 5 کف دست نان و ... میباشد .
نکته : نان برنامه غذایی شما نان لواش است. در صورت تمایل می توانید از سایر نان ها مانند نان سنگک یا بربری نیز استفاده کنید .
5- مواد قندی نظیر قند ، شکر ، خرما و ... در حد متعادل مصرف کنید .
6- چربی و روغن غذاها در حد متعادل باشد . مصرف لبنیات پرچرب ضروری نمی باشد .
7- خرده خواری افزایش وزن را سرعت می دهد. حتما در طی روز از مواد غذایی نظیر نان سوخاری ، نان خشک ویفر و ... به مقدار زیاد مصرف کنید .
نکته : لازم نیست خود را با آنها سیر کنید؛ فقط در حد فاصل وعده های غذا خرده خواری کنید و معده را خالی نگذارید .
9- حتما در طی روز آب میوه به مقدار زیاد میل کنید. آب میوه نیز افزایش وزن را سرعت می دهد .
نکته : از آب میوه های شیرین، تازه و طبیعی استفاده کنید. آب میوه های ترش نظیر آب پرتقال ،آب انار و ... برای افزایش وزن مناسب نیستند .
نکته : از خوردن میوه زیاد خودداری کنید. مصرف میوه زیاد معده را پر کرده و اشتها را کاهش می دهد .
نکته : جدول واحد میوه برای میوه جات مختلف و جدول معادل های غذایی در پیوست های پایان کتاب آورده شده است .
10- مصرف دسر ( ژله ، بستنی ، شکلات و ... ) بعد از ناهار و شام به افزایش وزن کمک می کند بنابراین حتما دسر خود را میل کنید هر چند ناچار باشید ناهار و شام را کمتراز مقدار موجود در برنامه غذایی بخورید. در صورت تمایل می توانید دسرها را با هم جابجا کنید .
11- مصرف ویتامین های اشتها آور برای افزایش وزن ضروریست. در دوران افزایش وزن بصورت منظم و پس از رسیدن به وزن مناسب گاه به گاه مصرف شوند .
نکته : ویتامین ها باید طبق تجویز پزشک مصرف شوند. مصرف خودسرانه آن ها خطرناک است و اصلا توصیه نمی شود .
نکته : به هیچ وجه برای افزایش اشتها از داروهای غیر ویتامینه استفاده نکنید. مکمل های غذایی نیز باید مورد تایید وزارت بهداشت، درمان و ... باشند؛ اگرچه برای افزایش وزن تنها داشتن برنامه غذایی مناسب ، نوشیدن آب میوه ، خرده خواری و مصرف ویتامین های افزایش دهنده اشتها کافیست .
نکته : به تدریج با افزایش اشتها ، غذای خود را افزایش دهید .
12- پیاده روی و تحرک زیاد لاغر کننده است. بنابراین پیاده روی را کاهش داده و از تحرک غیر ضروری خودداری کنید. در عوض روزانه یک ربع الی نیم ساعت نرمش سبک داشته باشید و پس از آن آب میوه بنوشید و خرده خواری کنید. این کار به افزایش وزن کمک می کند .
نکته : انجام نرمش سبک و دراز و نشست از بروز چاقی موضعی در دوران افزایش وزن جلوگیری می کند .
13- استرس و اضطراب در افراد مستعد سبب لاغری می شود. بنابراین از موقعیت های بوجود آورنده استرس و اضطراب دوری کنید و در صورت نیاز از راهنمایی های مشاوران روانشناس و روانپزشک استفاده کنید .
و بلاخره اینکه ؛ چنانچه به بیماری های عفونی و انگلی مبتلا می باشید آنها را درمان کنید. این بیماری ها عموما اشتها را کاهش و مصرف انرژی را افزایش می دهند .
نکته : بیماری پرکاری تیروئید اگرچه اشتها را زیاد می کند اما با افزایش مصرف انرژی موجب لاغری می شود و باید آن را درمان نمود .
بیاد داشته باشید : استرس و تحرک کمتر ، مصرف ویتامین های افزایش دهنده اشتها ، نرمش سبک و مصرف آب میوه و خرده خواری زیاد در طول روز و خوردن دسر بعد از ناهار و شام و بتدریج غذای خود را افزایش دهید.

رژیم غذایی ویژه افراد بسیارکم خوراک

توصیه های روزانه در دوران رژیم
روزانه دو لیوان آب میوه بنوشید.
در طول روز خرده خواری زیاد داشته باشید.
قند ، شکر ، خرما و سایر مواد قندی را در حد متعادل مصرف کنید.

داروهای مرتط با افزایش وزن : کربو+پروپاتیرا ، شکلات پاتیرا ، کربوپاتیرا

94/12/7::: 10:54 ص

اولین دیدگاه را شما بگذارید

محصولات مشتق خون

ادمین

خون بین 7 تا 8 درصد وزن بدن را تشکیل داده و حجم آن در یک فرد بالغ بطور متوسط 5 لیترمیباشد. خون به واسطه گردش در داخل رگهای خونی عامل اصلی توزیع مواد غذایی،اکسیژن و حرارت در بدن و انتقال دی اکسید کربن و مواد زاید حاصل از فعالیت سلولها ازبافتها به ارگانهای دفعی است. خون همچنین هورمونهای مترشحه از غدد داخلی را بهارگانهای مورد نظر حمل میکند.

انواع محصولات خون

انواع محصولات خون عبارتند از خون کامل، گلوبولهای قرمز و سفید، پلاکت، پلاسما کههرکدام برای درمان بیماریها و صدمات مختلف مفید است. به غیر از پلاسما، دیگر محصولاتخونی فاسد شدنی هستند. هرکدام از مشتقات خون کاربردهای متفاوتی داشته از جملهاینکه از گلوبولهای قرمز در درمان کم خونی، از پلاکتها برای بیماران مبتلا به سرطان و ازپلاسما برای درمان بیماران با سوختگی استفاده میشود. جمعآوری خون نیاز به یک تلاشمستمر داشته و فاکتورهایی نظیر راحتی، ریسک و در دسترسپذیری میتواند برای اهداکنندگان تاثیرگذار باشد. با این وجود برای پاسخگویی به تقاضا میبایست به اندازه نیاز خونجمعآوری گردد.

اجزا خون عبارتند از:

بخش مایع یا پلاسما : یک مایع زرد کهربایی است که حاوی آب، املاح، مواد غذایی،هورمونها، مواد انعقادی و سایر مواد محلول میباشد که حدود 55 % حجم خون راتشکیل میدهد.

بخش سلولی : سلولهای خون حدود 45 % حجم خون را تشکیل میدهند و خودشامل سه دسته سلول میباشد:

گلبولهای قرمز: سلولهایی هستند که کار اصلی آن ها انتقال اکسیژن از ششهابه سلولهای بدن برای استفاده سلولها و برداشت دی اکسید کربن از سلولها وحمل آنها به ششها برای دفع به محیط خارج از بدن می باشد.

گلبولهای سفید: گلبولهای سفید در برابر حمله موجودات ذرهبینی به بافتها و یابه جریان خون، از بدن دفاع میکنند.

پلاکتها: پلاکتها اجزای سلولی کوچکی هستند که در عمل انعقاد خون شرکتمیکنند.

برخی از اجزای خون مانند پلاکتهای خون را نیز میتوان به طور مستقیم از اهدا کننده بدونگرفتن خون کامل دریافت کرد. در این حالت اهداکننده به یک دستگاه آفرزیس که خون اهداکننده را به گردش در میآورد وصل میشود. این دستگاه میتواند اجزای مورد نیاز را از خونجدا کند در حالی که اجزای باقیمانده به اهداکننده برگشت داده میشود. استخراج پلاکتبا این فرآیند پرهزینهتر از استخراج آن از خون کامل است. از دیگر ویژگیهای خون و فرآوردههای حاصل از آن دوره عمر آنها میباشد. دوره عمر عبارت است از مدت زمانیکه که یکمحصول قابل استفاده میباشد. به همین خاطر فرآوردههای خون در دسته محصولات فاسدشدنی قرار میگیرند. بر این اساس پلاکت کمترین طول عمر را در بین فرآوردههایخون دارا می باشد. مهمترین دلیلی که دوره عمر پلاکت 7 روز در نظر گرفته میشود ایناست که سلولهای پلاکتی در بدن انسان بیش از 7 روز زنده نمیمانند. از طرف دیگربیشترین طول عمر مربوط به فرآوردههای پلاسمایی میباشد که در مدت 12 ماه پس ازتولید نیز قابل استفاده هستند.

خون تازه ممکن است برای بیماران خاصی نظیر نوزادان درخواست شود. هرچند ارائه دلیلموجه برای استفاده از خون تازه مشکل است، اما علت استفاده از آن را می توان دارا بودنبالاترین ظرفیت حمل اکسیژن دانست. گاهی اوقات خون تازه برای نوزادان به کار میرود، زیرانوزادان درصد بالای هموگولوبین جنینی هستند و این نوع هموگلوبین به خوبی هموگلوبینبالغین اکسیژن را در بافتها آزاد نمیکند. علاوه بر این چون خون تزریقی بخش بزرگی از خوننوزاد را تشکیل میدهد خون تازه کمتر از 7 روز حائز اهمیت بالینی است. بر همین اساستعویض خون روش دیگری است که برای استفاده از خون کمتر از 7 روز مناسب است. امروزهتعریف خون تازه ممکن است متفاوت باشد. در بانکهای خون جدید و امروزی آزمایشاتگستردهای بر روی فرآوردههای خونی قبل از انتقال آنها به منظور حصول اطمینان از ایمنیکامل آنها انجام میشود. به همین دلیل انتقال خون مناسب و ایمن کمتر از 72 ساعت بعداز خونگیری مشکل است. از خونی که 3 تا 7 روز از زمان جمع آوری آن بیشتر نگذشته برایبیماران خاصی که نیاز به خون تازه دارند میتوان استفاده نمود.

داروهای مرتبط با مشتقات خون : فیبرینوژن

94/12/7::: 10:29 ص

اولین دیدگاه را شما بگذارید

گیاهان دارویی

ادمین

گیاهان خشک را باید دور از نور نگه داشت تا از اکسید شدن مواد آن و تبخیر شدن اسانس آن ها جلوگیری شود. هم چنین برای جلوگیری از کپک زدن باید در جای هوادار، خشک و گرم به خشک کردن آن ها پرداخت. خشک کردن گیاهان در زیر هودهای فن دار و اطاق های آفتاب گیر و دارای در باز کاملا مناسب است.

خشک کردن گیاهان در مقدار زیاد می تواند در یک باغچه یا زمینی که رطوبت نداشته باشد با کمک یک فن دارای قدرت کم صورت گیرد.

برای خشک کردن گیاهان هیچ گاه نباید از محیط گاراژ و نظایر آن استفاده نمود؛ چون بوی بنزین و دود، آن ها را خراب می کند.

در شرایط مناسب ذکر شده، گیاهان می توانند حداکثر به مدت یک هفته خشک شوند. مدت بیش از این باعث کاهش بوی گیاهان و کم رنگ شدن آن ها می شود.

درجه ی حرارت مناسب اطاق برای خشک کردن گیاهان بین 20 تا 32 درجه ی سانتیگراد می باشد. برای نگه داری گیاهان خشک شده باید از ظروف شیشه ای رنگی یا چینی دردار استفاده کرد. ظروف باید تمیز و خشک باشند و در آن ها محکم باشد تا از کپک زدن آن ها جلوگیری شود. در صورتی که ظروف شیشه ای رنگی نباشند، بهتر است آن ها را در کمدهای تاریک قرار داد. تاریخ خشک کردن گیاهان را باید با برچسب روی ظرف نگه داری آن ها یادداشت نمود؛ چون گیاهان خشک شده در شرایط مناسب بین 12 تا 18 ماه قابل مصرف هستند.

گل ها:

گل ها بعد از طلوع آفتاب وقتی که شبنم ها تبخیر می شوند جمع آوری می شوند؛ چون که شبنم باعث افزایش رطوبت و پوسیدگی می شود، بهترین زمان برای اکثر گل ها هنگامی است که کاملا باز می شوند. البته استثناء نیز وجود دارد؛ برای مثال در مواردی باید گل ها قبل از باز شدن کامل جمع آوری شوند، مانند گل های پیرتر که خاصیت حشره کشی دارند و باید زود جمع آوری شوند. گلبرگ ها چون به سرعت خراب می شوند باید آن ها را در یک سطح مانند سینی خشک نمود.

در مورد گل های ریز و کوچک مانند اسطوخودوس(لاواندار) مانند دانه ها عمل می کنیم؛ به این گونه که قبل از ریختن گل ها، از حدود 20 سانتی متر سرشاخه ی گلدار را جدا نموده و آن را به طرف پایین آویزان می کنیم.

در خشک کردن گیاهان باید دقت نمود که کلیه ی حشرات یا ناخالصی ها را جدا کنیم و گل ها را روی کاغذ خشک کن یا روزنامه خشک کنیم.

گل های خشک شده را باید در ظروف دربسته و چه بهتر که رنگی، بریزیم تا رطوبت، هوا و نور به آن آسیب نرساند. گل هایی را که دارای نهج(قسمت وسط) بزرگ می باشند باید بعد از جدا نمودن گل برگ ها، قسمت وسط را دور بیندازیم.

قسمت هوایی و برگ ها:

برگ های بزرگ مانند بابا آدم(بوردوک) رامی توان چید و به طور جداگانه خشک نمود؛ اما در برگ های کوچک مانند نعنا و باد رنجبویه، باید برگ را با ساقه خشک نمود.

برگ های خزان شونده(برگ ریز) را درست قبل از گل دادن باید چید و برگ گیاهان همیشه سبز مانند رزماری(اکلیل کوهی) را می توان در تمام طول سال چید.

در صورتی که کل قسمت هوایی مورد نیاز باشد، باید در نیمه ی گل دهی جمع آوری شوند تا در این زمان دارای ساقه، برگ، گل و دانه باشد.

برای خشک کردن می توان 8 تا 12 دسته ساقه ی برگ دار را با هم بسته و به سمت پایین آویزان نمود؛ سپس وقتی کاملا خشک شد و حالت شکنندگی پیدا کرد، آن ها را از ساقه جدا کرد. در صورتی که کلیه ی قسمت هوایی منظور باشد همه را با هم خرد کرده و در یک شیشه دردار و بهتر آن که رنگی باشد بریزیم.

پوست:

در فصل پاییز و قبل از این که صمغ ها و شیرابه ها آسیبی به پوست برسانند، پوست ها جمع آوری می شوند. هیچ گاه نباید به طور کامل پوست گیاهان را کند؛ مگر این که بخواهیم کل گیاه را به صورت تنتور دارویی استفاده کنیم. پوست را نباید با آب شست بلکه برای زدودن آلودگی های خارجی، حشرات و یا قارچ های پوست، باید این گونه مواد را از روی آن ها تمیز کرد؛ سپس آن ها را به قطعات کوچک 2 تا 3 سانتی متری تقسیم نمود و بر روی یک سطح مانند سینی خشک کرد.

میوه ها:

بهترین زمان جمع آوری میوه ها پس از رسیدن کامل و قبل از نرم شدن آن ها است. در غیر این صورت ضمن خشک شدن اثرات خود را از دست می دهند. میوه ها را باید در یک سطح قرار داد و پیوسته آن ها را پشت و رو کرد تا از کپک زدگی آن ها جلوگیری شود. در صورتی که میوه ها کپک داشته باشند باید آن ها را دور ریخت.

ریشه ها:

ریشه ها اکثرا در فصل پاییز و زمانی که قسمت هوایی گیاه در حال خشک شدن است جمع آوری می شوند. در بعضی گیاهان مانند گل قاصدک ریشه ی گیاه را باید در بهار جمع آوری نمود.

برای خشک کردن ریشه ها ابتدا باید آن ها را شست تا گرد و خاک و گل آن ها تمیز شود؛ سپس در صورت لزوم پوست آن ها را جدا نمود و در صورت درشت بودن، آن ها را به قطعات و قسمت های کوچک تری تقسیم کرد. البته این عمل بهتر است تا ریشه تازه و نرم است انجام شود؛ چون ریشه های خشک بسیار سخت شده و خرد کردن آن ها مشکل است.

تکه های خرد شده ی ریشه را باید در روی کاغذ خشک کن و بر روی یک سطح قرار داد و در محلی گرم یا اطاق آفتابی و یا در کنار پنجره ی آفتابی گذاشت تا خشک شوند.

دانه ها:

دانه ها را باید پس از رسیدن کامل جمع آوری کرد. اکثر دانه ها در فصل تابستان به طور کامل می رسند. چنان چه دانه های ریز و کوچک در روی سرشاخه قرار داشته باشند باید حدود 20 سانتی متر بالای ساقه را چید و به طرف پایین آویزان نمود تا خشک شوند. زیر ساقه باید کاغذ خشک کن قرار داد تا دانه هایی که خشک شده و می ریزند را جمع آوری نمود. چون دانه ها پس از رسیدن توسط پرندگان یا باد از بین می رود از این رو قبل از این باید آن ها را جمع آوری نمود. هم چنین دانه ها را نباید زیر نور مستقیم آفتاب خشک کرد.

پیازها:

بهترین زمان جمع آوری پیازها هنگامی است که قسمت هوایی کاملا خشک شود. البته در بعضی موارد مانند سیر قبل از پژمرده شدن کامل برگ ها به خاطر گم نشدن محل آن ها، باید به جمع آوری سریع آن ها پرداخت.

داروهای مرتبط با گیاهان دارویی : ریوکس

94/12/7::: 10:10 ص

اولین دیدگاه را شما بگذارید

اختلالات نعوظ

ادمین

اختلال نعوظ: علل و راههای درمانی به زبان ساده

اختلال نعوظ یک بیماری جنسی شایع در مردان است که گاها سبب دیسترس شدید بیمار و همسر وی می شود. خوانندگان محترم باید بدانند که اختلال نعوظ دارای علل زیادی است و بدون تشخیص علت، اقدام به درمان یا جنبه تسکینی داشته و یا بیفایده خواهد بود. یکی از راههای اطلاع رسانی برای عامه مردم، تهیه جزوات ساده و بدون اطاله کلام است، که در آن نویسنده بطور مستقیم به موضوع می پردازد و خواننده نیز حداکثر بهره را خواهد برد. در اولین قسمت از این سلسله نوشتارها، ابتدا علل اختلال نعوظ فهرست وار ذکر می شوند و بعد راههای درمانی بصورت فهرست وار آورده خواهند شد، امیدوارم خوانندگان محترم از آن سود ببرند. برای یک نعوظ طبیعی در مرد 4 سیستم در بدن باید طبیعی بوده و هماهنگ با هم عمل کنند. این 4 سیستم عبارتند از: سیستم عصبی، سیستم هورمونی، سیستم عروقی و سیستم روانی. اختلال در هر کدام می تواند منجر به اختلال در نعوظ شود.

مهمترین علل اختلال نعوظ در مردان به قرار زیر هستند:

1. علل روانی

اضطراب در برقراری رابطه جنسی که در آن مرد نگران از انجام موفقیت آمیز رابطه جنسی است.

مشکلات در روابط با همسر

استرسهای روانی (مشغله زیاد، کار دو شیفته، درگیری خانوادگی و فامیلی، از دست دادن کار، وجود بیمار در خانواده، مشکلات اقتصادی و غبره)

بیماریهای روانی مثل افسردگی

2. علل مربوط به سیستم عصبی

سکته مغزی

بیماری آلزایمر

آسیب به نخاع شوکی

آسیب به اعصاب داخل لگن (عصب گیری اعضاء تناسلی از اعصاب داخل لگن است، اگر این اعصاب آسیب ببینند، بیمار ممکن است دچار اختلال نعوظ شود. در جراحهیای داخل لگن گاها این اعصاب آسیب شدید می بینند).

دیابت (بیماری دیابت سبب آسیب به اعصاب محیطی می شود)

شکستگی لگن

بیماری ام اس

بیماری پارکینسون

3. علل عروقی: آن مهمترین علت اختلال نعوظ در مردان است. علل عروقی به دو دسته بزرگ تقسیم می شوند: علل شریانی و علل وریدی. برای نعوظ طبیعی خون باید از طریق شریان وارد آلت تناسلی شود و سپس با بسته شدن وریدها در داخل آلت تناسلی بدام بیفتد. اگر میزان جریان خون شریانی به آلت تناسلی کافی نباشد و یا وریدها به موقع بسته نشده و خون را بدام نیندازند، اختلال نعوظ در مرد ایجاد خواهد شد (شکل 1).

آترواسکلروز یا تصلب شرائین که در آن با بالا رفتن سن شرائین قابلیت ارتجاعی خود را از دست داده و بعلت رسوب کلسترول در جدار آنها، مجرای عروق تنگ می شود.

فشارخون

دیابت، دیابت سبب اختلال عروق در سرتاسر بدن می شود.

آسیب به لگن از جمله شکستگی لگن که در آن شریانی که به آلت تناسلی خون می رساند قطع می شود.

4. علل هورمونی

کم کاری غدد جنسی

افزایش پرولاکتین خون

5. مصرف بعضی از داروها: مصرف تعدادی از داروها سبب اختلال نعوظ و یا تشدید آن می شود. به خاطر داشته باشید شما به هیچ وجه نباید سرخود دارو را قطع و یا تعویض نمائید. حتما با پزشک معالج خود مشورت نمائید. مصرف بعضی از داروها مثل داروهای ضد فشارخون و ضد افسردگی برای سلامت انسان حیاتی هستند. این نکته برای این ذکر می شود که خوانندگان محترم بدانند که مشکل آنها چه منشائی دارد و بیخود متحمل هزینه نشوند. در داروهای سرماخوردگی ماده ای وجود دارد که ممکن است در مردانیکه از قبل دارای نعوظ خوبی نبودند با مصرف آنها دچار اختلال نعوظ شدید شوند، این بیماران فقط باید صبر کنند تا مصرف دارو تمام شود، و بدنبال آن مشکلشان حل خواهد شد.

داروهای ضد فشار خون

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد هورمونهای مردانه

سوء استفاده از الکل و مواد

کشیدن سیگار

6. سایر علل

بیماری پیرونی که در آن یک یا چند پلاک سفت در روی آلت تناسلی ظاهر شده و منجر به کجی آلت تناسلی می شود. این بیماری در بیشتر موارد سیر پیشرونده دارد و منجر به ناتوانی جنسی کامل می شود.

نارسائی مزمن کلیه

بیماریهای قلبی

شیمی درمانی

پرتو درمانی

برای درمان اختلال نعوظ راههای زیادی وجود دارند که جهت راهنمائی شما عزیزان در زیر فهرست وار ذکر می شوند. در ضمن هیچیک از داروههای گیاهی و مکملها که در بازار وجود دارند و یا از طریق شبکه های ماهواره ای تبلیغ می شوند، مورد تائید مجامع علمی معتبر نیستند. ما هیچ داروئی نداریم که تمام انواع اختلالات جنسی را در تمامی بیماران صد در صد درمان کند. ما هیچ داروئی نداریم که همزمان اختلال نعوظ و انزال زودرس را درمان کند. برای درمان اختلال نعوظ 4 خط درمانی وجود دارد که به ترتیب طی می شوند. گاها پزشک بسته به شرایط بیمار تصمیم می گیرد که مثلا از خط سوم درمانی شروع کند. خطوط درمانی به قرار زیر هستند:

خط اول درمانی: در بسیاری از موارد نیازی به تجویز دارو نیست. کافی است بیمار سبک زندگی خود را اصلاح کند.

ایجاد تغییرات در سبک زندگی

قطع سیگار و مصرف مواد مخدر

بهبود دادن به رژیم غذائی

ورزش مرتب و منظم

کاهش استرس روزانه

کنترل دیابت و مصرف منظم داروهای قلبی عروقی

کاهش کلسترول خون

کاهش وزن

تغییر داروهای مسبب اختلال نعوظ

برطرف کردن مسائل روانی زندگی

برخورد با باورهای نادرست در مورد مسائل جنسی

بر طرف کردن یائسگی مردانه

خط دوم درمانی:

داروهای خوراکی

داروهای خوراکی با اثرات محیطی (داروهائیکه بر روی آلت تناسلی تاثیر می گذارند)

داروهای خوراکی با اثرات مرکزی (داروهائیکه بر روی نقاط بخصوصی از مغز تاثیر می گذارند)

مشاوره و آموزش

افزایش اطلاعات و آگاهی

ارجاع بیمار به روانشناس جهت مشاوره، تنها یا با زوج

استفاده از دستگاهها: منظور دستگاه واکیوم است که فقط در بیماران بخصوص مفید می باشد. به هیچ وجه منظور دستگاههائی که در ماهواره تبلیغ می شوند نیست (شکل 2).

خط سوم درمانی: در این خط درمانی از داروهای موضعی استفاده می شود که سه نوع دارد:

داروهای تزریقی که در آن به بیمار آموزش داده می شود که یک ماده داروئی را به آلت تناسلی تزریق کند مثل بیماران دیابتی که به خود انسولین تزریق می کنند. داروهای که مخصوص تزریق در آلت تناسلی هستند، انواع گوناگون دارند که باید کم عارضه ترین آنها انتخاب شود (شکل 3).

شیافها: که در آن یک ماده داروئی به شکل شیاف با دستگاه مخصوص وارد مجرای ادرار شده و از طریق مخاط مجرا جذب و سبب نعوظ می شود (شکل 4).

پمادها و کرمها: که در آن مواد داروئی خاصی به شکل پماد یا کرم به پوست آلت تناسلی مالیده می شوند.

خط چهارم درمانی: در این خط درمانی جراحی انجام می شود.

جراحی عروق: در مواردیکه شریان خون رساننده آلت تناسلی بعلت شکستگی لگن قطع شده است، می توان با عمل پیوند عروق دوباره خونرسانی آلت تناسلی را برقرار کرد.

گذاشتن پروتز: اگر بیمار به هیچ کدام از درمانهای فوق پاسخ ندهد، می توان برای بیمار پروتز گذاشت. پروتزهای آلت تناسلی انواع مختلف دارند. یک نوع آن دو تکه و از جنس سیلیکون می باشد که نیمه جامد است و به راحنی می توان آنرا خم و راست کرد (شکل 5). پس از گذاشتن این نوع پروتز، آلت تناسلی همیشه در حالت نعوظ باقی می ماند ولی بیمار می تواند با دست خود آلت تناسلی را خم و راست کند. در نوع دیگر که به سه تکه ای معروف است، بیمار در زمان مورد نیاز می تواند با استفاده از دستگاه در خود نعوظ ایجاد کند و سپس آنرا از بین ببرد (شکل 6). عیب نوع سه تکه ای گران بودن قیمت آن است. قیمت نوع متوسط 15 هزار دلار است.

داروهای مرتبط با اختلالات نعوظ : یوهمبین ، لیبیدوکس ، تادالافیل ، واردنافیل

94/11/16::: 10:47 ص

اولین دیدگاه را شما بگذارید

< 1 2 3 4 5 >> >